عوامل زیادی در فواید و خطرات سلامتی هر غذایی نقش دارند، از جمله نسبت چربی به پروتئین، چگالی مواد مغذی، قابلیت هضم و – وقتی صحبت از پروتئین های حیوانی می شود – رژیم غذایی حیوان و قسمت/های مصرف شده. گوشت قرمز معمولاً به دلیل مطالعات بالینی که مصرف بیش از حد آن را با مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی، دیابت نوع 2 و برخی سرطان ها مرتبط می کند، بسیار بد می شود. با این حال، درک این نکته مهم است که همه گوشت‌های قرمز به یک اندازه تولید نمی‌شوند و مانند هر چیز دیگری، اعتدال کلیدی است.

یکی از دلایلی که شترمرغ به طور گسترده ای گوشت سالم تری نسبت به گوشت گاو یا خوک در نظر گرفته می شود، محتوای نسبتاً کم چربی آن است. به علاوه، چربی موجود در گوشت شترمرغ در درجه اول غیراشباع است. چربی غیراشباع چربی مفیدی در نظر گرفته می شود که در واقع می تواند سطح کلسترول خون را بهبود بخشد، التهاب را کاهش دهد و به تثبیت ریتم قلب کمک کند. در حالی که تمام پروتئین های حیوانی حاوی مقداری چربی اشباع شده هستند (نوعی که می تواند در رگ های خونی شما انباشته شود)، بخشی از شترمرغ تنها حاوی حدود 10٪ از ارزش روزانه توصیه شده چربی اشباع است، در حالی که همان اندازه گوشت گاو معمولا حاوی بیش از 35 درصد از مقدار توصیه شده روزانه.

محتوای چربی تنها یک جنبه از مشخصات تغذیه ای شترمرغ است و اغلب از ما می پرسند که چگونه آن را با گوشت گاو، گاومیش کوهان دار، شکار وحشی مانند گوزن و گوزن و همچنین انواع دیگر طیور از جمله بوقلمون و اردک مقایسه می کنند.